The biggest, the fastest and now the oldest!

• Door Pieter op 25-04-10 om 22:30
• Categorie:  Marathons Nationaal •
• (24) Reacties

Enschede - Vier november 2007 liep ik mijn eerste volledige marathon, de New York marathon. De grootste/ bekendste marathon ter wereld. 20 september 2009 finishte ik mijn tweede marathon in Berlijn, op het snelste parcours ter wereld. En vandaag? Vandaag finishte ik EINDELIJK mijn eerste Nederlandse marathon en dat tijdens de oudste Marathon van Nederland. De Enschede Marathon!

Ok, ik moet eerst wat vertellen, voor ik het straks in reacties terug ga zien van Ritchie. Tijdens het lopen hadden we het over tijden en wat we wouden lopen. Ik zei dat we op dat moment de oudste marathon van Nederland aan het lopen waren. En voor deze oude dame moet je respect hebben en dus zei ik tot grote hilariteit dat we het rustig aan zouden doen zodat we zo lang mogelijk van haar kunnen genieten. Uhm, waarom noemde ik deze marathon nou een ‘haar’….. en nog wel een oude vrouw ook. I rest my case….

Anyway, over de marathon. IK HEB EEN NEDERLANDSE MARATHON GEFINISHED!! YAHOO!! Ik had er ook slechts vier pogingen voor nodig. Maar goed, daar hebben we het niet over. Samen met Ritchie vanochtend 7 uur vertrokken naar Enschede. Het beloofde een prachtige dag te worden en wanneer wij rond half 10 onze startnummers ophalen hebben we alvast de grootste lol. Met twee opvolgende startnummers is Leeuwarden vertegenwoordigd! Rond tien uur treffen we ook Carmen en Kees die vandaag komen aanmoedigen en vlak voor de start komt ook Rinus aan rennen. Volledig bezweet vertelt hij wat een opgave het was geweest naar Enschede te komen. Maar hij is er, precies op tijd voor de start!

Het zooitje bij elkaar

Nog in het startvak zitten we te ouwehoeren en te twitteren. Zo gebeurd het ineens dat het starschot of kanonschot afgaat en we ineens moeten starten. De eerste 15 kilometer volgen we de pacers van 4.00. Het is al duidelijk dat het een warm dagje word en iedere drankpost wordt dankbaar gebruikt. Het waren er veel! Na 15 kilometer gaan Ritchie en ik samen iets versnellen, we zien Kees en Carmen weer en lopen voor de eerste keer richting Glanerbrug. Onderweg zitten we gek te doen, zingen we mee, groet ik iedereen die mij aanmoedigt omdat mijn naam op mijn shirt staat en moet ik ook nog even plassen. U begrijpt het, het gaat makkelijk.

Bij zoiets denk je: Just smile and wave boys, smile and wave

In Glanerbrug zie ik ook mijn oom en tante staan langs de weg, super dat ze er ook even zijn en mij in actie zien! We gaan terug voor naar Enschede en voltooien het eerste rondje in 1:56. We gooien het tempo omhoog en willen proberen een negatieve split te lopen. Tussendoor moet er ook nog even gebeld worden door Ritchie naar zijn moeder. Reacties die ik hoor van toeschouwers zijn: ‘Hij is aan het bellen!! Dat doe je toch niet’ en ‘Zo, die heeft het ook niet moeilijk schijnbaar, zie hem dan!’. Ik lig dubbel. Ook in Lonneker, op zo’n 26 kilometer, hebben we opnieuw de grootste lol. Iemand begint heel hard mijn naam te roepen en het gevolg is dat de 150 man die daar staan allemaal er in mee gaan. We krijgen een groot applaus en zwepen de mensen alleen maar meer op.

Bij 30 kilometer maken we voor twitter nog even een foto van het bord, maar het is wel het eerste moment dat ik merk dat ook bij mij nu de kilometers gaan tellen. Het sprintje naar het bord en het daarna weer doorlopen doet even pijn. Ik kom nog een loper van Excellence tegen, één van onze sponsoren tijdens de BMUT die ook een stuk meegelopen heeft een maand geleden. Hij heeft het zwaar maar doet er alles aan om te finishen. We lopen door naar 35 kilometer waar ik het echt serieus zwaar begin te krijgen. De heuvel richting Glanerbrug doet pijn en ik verzuur in mijn bovenbenen. De weg terug naar Enschede is een korte doch hevige lijdensweg. Ritchie blijft gelukkig bij me en samen lopen we na 3:55 over de finish. Weliswaar geen negatieve split, maar het was simpelweg te warm.

Lol bij het 30 km punt!

We horen bij de finish dat de laatste lopers zelfs niet meer de laatste lus naar Glanerbrug mogen maken. Het verbaasd me niet, gezien het feit dat we de laatste 6 kilometers minimaal 4 ambulances hebben zien afrijden. Veiligheid was niet langer te garanderen en de organisatie grijpt daar goed op in.

Al met al heb ik een super gezellige marathon gelopen. Geen fratsen, geen oog op de klok, nee gewoon lekker lopen en lol hebben. Voor de verandering heel leuk, maar niet te vaak hoor! Over twee weken ga ik voor de PR op de 10 km en eind september voor een >3.30 op de marathon.

Ritchie, Kees en Carmen bedankt! Rinus, top gelopen, je had ons bijna nog ingehaald! Marathon van Enschede? Voor iedereen aan te raden! Reuze leuk, super gezellig, mooi parcours en super publiek!